Eeuw

Van een oom ontving ik vandaag deze mail.

"Vader" is in dit geval voor mij "opa". Hij is al jaren geleden overleden, vandaag zou zijn 100ste verjaardag geweest zijn. Hij had vast genoten van de techniek vandaag de dag.

"Vandaag is het honderd jaar geleden dat mijn vader geboren werd: Roelf Jan Hommes, te Noordeloos.

Een verhaaltje uit zijn jeugd:

Hij maakte mee dat er elektrisch licht in huis geïnstalleerd werd.
"Alleen papa en mama mogen aan de lichtknopjes komen" werd er toen gezegd.
Maar na een paar dagen was dat wel weer over.
Ik maak dat vaker mee. Er wordt iets nieuws ingevoerd en er wordt gezegd dat alleen de ouders, de meester of juf, de directie, de leidinggevende of zo ermee mogen werken. Ik denk dan: "Alleen......"
Ook bij het invoeren van de draaischijf van de telefoon dacht men dat. Men belde naar de centrale en de telefoniste draaide dan het nummer; inplaats van stekkers inpluggen. Gewone mensen zouden toch niet om kunnen gaan met zo iets ingewikkelds?
Zelfs bij het invoeren van de ponskaart bij de giro was men bang dat "het publiek" er niet mee zou kunnen werken.
Nou ja, thuis ponsen, dat is er natuurlijk niet van gekomen maar het viel girodienst erg mee dat verreweg de meeste kaarten onbeschadigd en goed ingevuld terugkwamen.

Vandaag de dag bliepen we zelf onze boodschappen. Wel zo eenvoudig."

Deze mail inspireerde mij wel om 22 december in mijn workshops in te voeren als voorbeeld dag van een persoon die veel heeft meegemaakt in zijn leven.In de eeuw van mijnopa is veel veranderd. De ontwikkelingen van na zijn dood zijn nog sneller gegaan.

Veel van de bovengenoemde techniek is veel zelfs niet meer in gebruik. Mooi vind ik het voorbeeld van het lichtknopje. "alleen door ouders te bedienen". Waar mogen kinderen tegenwoordig niet meer aankomen?

Google wave

Vandaag was het zover. Helaas behoor ik niet tot de happy few, de 100.000 mensen die van Google een uitnodiging hebben gekregen om me te doen aan de "wave". Ik kan niet wachten om er mee aan de slag te gaan. In in mijn werkkring zijn nog veel mensen die pas sinds kort in het e-mail tijdperk leven. Zowel collega's als leerkrachten die ik in mijn werk tegenkom. Voor hen is Google Wave "light years away". met mijn directe collega's kan ik hier echter heerlijk mee gaan spelen en ontdekken wat de meerwaarde in onderwijs situaties kan zijn.
Ik geloof erin dat ik in staat ben uiteindelijk het onderwijs te overtuigen van deze nieuwe manier van communicatie.
zie voor een uitleg met screenshots techblogger.org
en nu.nl

Lexima in Nemo

Op 12 oktober is er in Nemo de Dyslexie ICT conferentie geoorganiseerd door Nemo.
Ik zal daar namens het HCo aanwezig Zijn en kijk al uit naar de workshops.
Naast sprekers en workshops worden in de middag de dyslexie-ict trofeeen uitgereikt.
Helaas voor late belangstellenden is inschrijven niet meer mogelijk

Lettertype Dyslexie

Vandaag heb ik van Christiaan de Boer van studiostudio de dyslexiebox binnengekregen.

Kern van de box is een lettertype speciaal gericht op dyslectische lezers. Bij de cd zit ook een klein boekje met uitleg over het lettertype en tips over het opstellen van teksten.
De installatie op de mac verliep probleemloos. ook op de PC mag dit geen probleem zijn.

Het blijkt echter wel dat bij de grotere letters (vanaf 10 pnt) de hoofdletters op het scherm afgesneden worden. Ik heb nog niet kunnen vinden hoe ik de interliniëring goed kan aanpassen.
Bij het afdrukken is dit probleem niet zichtbaar. Teksten op het scherm kunnen natuurlijk makkelijk in een kleinere letter getypt worden. Om toch leesbare tekst te krijgen is het handig om je document weer in te zoomen.
Het lettertype kan ook standaard in firefox worden ingesteld. Persoonlijk vindt ik dat niet lekker lezen maar ik zal diverse dyslectische mensen naar hun ervaringen vragen.
Bij mijn werk op diverse scholen zal ik het lettertype kunnen demonstreren, het lettertype is voor particulieren, scholen en bedrijven via studiostudio verkrijgbaar.

Het "nieuwe werken"

Nooit meer in de file!

Op het weblog Frankwatching staat een verslag van Robin van Koppen over zijn experiment om een hele maand niet op kantoor te werken. Een interessant verhaal. Met name de conclusie dat niet de techniek maar de "mindset" van de mensen de factor zijn die het succes bij dit "nieuwe werken" bepalen. In het onderwijs zie ik vaak dezelfde belemmering. niet de mogelijkheden van de techniek zijn de belemmering maar de vaardigheden en mindset van degene die ermee moeten werken
Communicatie middelen genoeg. Je moet alleen de juiste kiezen voor het doel wat je beoogt.
Zijn 'Rule of thumb' schema voor gebruik van communicatiemiddelen vind ik heel herkenbaar. met deze zaken ben ik twee jaar geleden bezig geweest om collega's op de Pabo duidelijk te maken dat er voor diverse vormen van communicatie ook diverse middelen zijn.
Goed om te lezen dat de menselijke factor de wijze van werken bepaalt.

Onderwijs in de toekomst

Via het weblog van Wilfred Rubens liep ik tegen dit filmpje aan. Weer een in de serie leuke films over het onderwijs van de toekomst.
Wilfred Rubns had dit overigens weer van het Blog van blog van Martin Ebner

Suzan Boyle en Mediawijsheid

Vandaag stond er een leuk artikel in de Volkskrant over de hype omtrent Susan Boyle.
Het artikel gaat voornamelijk over de hype die in korte tijd is ontstaan over een "lelijk eendje" dat een zwaan blijkt te zijn. En over de wijze waarop de BBC dit in de media brengt.

Na de eerste verwondering die iedereen had na het zien van het filmpje op Youtube (ik ga er gemakshalve van uit dat er maar weinig mensen zijn geweest die de uitzending live hebben gezien) is er nu veel ophef over "de gespeelde verbazing" van de juryleden en mensen in de zaal.
Waar maken we deze mensen zich druk over? Voelen ze zch bedrogen nu blijkt dat er regie achter het verhaal zit?
Ik vind dat de BBC het filmpje knap in elkaar heeft gezet. De montage brengt je naar de verrassing. De spanning wordt opgevoerd. Je ziet dat mensen in de zaal en de juryleden grappen maken over de vertoning van Susan. Maar je voelt dat er iets gaat komen.Op het moment dat Suzan haar geluid ten gehore brengt ben je klaargestoomd om een brok in je keel te krijgen. De omschakeling van verbazing naar bewondering van publiek en jury wordt mooi in beeld gebracht. En wij denken natuurlijk allemaal dat dit filmpje in een "take" en op een moment is opgenomen, dat de cameramensen en regie alles wat er gebeurt op hetzelfde moment mooi in beeld brengen. Iedereen die ooit een film heeft gemonteerd weet beter. In de montage kan je je materiaal zo ordenen dat je willekeurig elke emotie bij je publiek kan oproepen. Je hoeft niet eens chronologisch de opgenomen beelden te gebruiken. Ergens heb je vast een aantal opnames van giechelende meiden en verbaasd kijkende juryleden.
De uiteindelijke montage is heel goed uitgevoerd. Worden we bedrogen? ja en nee. Dit is wat we willen. We willen ontroerd worden, we willen entertainment, we willen bedrogen worden. wat telt is de emotie die het oproept.
In het artikel komt ook onze eigen "Simon Cowel" Henkjan Smits aan het woord. Ik ben het met zijn idee over de zaak eens. Het is niet een geheel verzonnen verhaal maar het is briljante televisie.

Wat heeft dit te maken met mediawijsheid.
Het is goed om te beseffen dat je door knappe montage en slimme marketing naar een bepaald gevoel wordt geleid. De hype is bewust gecreëerd. Al in januari zijn de opnames geweest, daarvoor wisten al veel medewerkers natuurlijk wat de capaciteiten van Susan Boyle waren. Het is zelfs waarschijnlijk dat de jury al volledig op de hoogte was. Bij dit soort shows worden niets meer aan het toeval overgelaten.
Dat beseffen is mediawijsheid. Daar verontwaardigd over zijn is naief. dat is heel erg 1.0. We willen vermaakt worden. Maar zorg ervoor dat je weet wanneer je vermaakt wordt. Stap af van het ideeën dat alles spontaan en "echt" is maar geniet van wat je wordt voorgeschoteld.
Wat is echt? Ik geloof dat Susan zelf echt is, ze is van eenvoudige afkomst, ze heeft tot nu toe bescheiden geleefd en is een zangtalent. en ze heeft een ambitie. De hype? Die is gemaakt, bedacht en uitgevoerd door de BBC. Gemaakt om ons te verbazen, te entertainen en natuurlijk om veel geld aan te verdienen.

Father Roderick @ugul09

Vandaag had ik een fantastische ervaring. In principe was het een gewone werkdag maar aangezien twitterific bij het opstarten van mijn laptop online gaat zat ik al snel in de stroom tweeds over ugul09. Het leek wel of heel twitterend ict en onderijsminded Nederland in Delft zat. En ik maar gewoon in Kijkduin aan het werk. (dit heeft voordelen, vlak bij het strand met mooi weer).
Rond het middaguur zat ik klaar om via Ustream de keynote van Pierre Gorrissen te gaan volgen. Met een koptelefoon op een oor zodat ik ook met mijn collega's nog enig contact had en ondertussen aan het speuren naar mogelijke "experts" voor Expert op Afstand voor de FLL wachtte ik op het begin van de keynote. Het bleek al snel dat niet Pierre aan de beurt was maar Father Roderick. de voorstelling startte met een Gregoriaans koor. Tot zo ver was ik nog niet geheel geboeid. Maar... na enkele woorden van de voorganger was ik niet geheel meer op mijn werk geconcentreerd. Allereerst omdat al vrij snel "Star Wars" in de presentatie aan de orde kwam. Ik begrijp deze fascinatie helemaal. in mijn leven ben ik er misschien laat voor uitgekomen maar vanaf het moment dat ik als 11 jarige de bioscoop uitkwam na het zien van "a New Hope" ws mijn leven veranderd.
Naast de passie voor Star Wars (nee ik verkleed mij niet) voel ik ook met de father mee als het gaat om de ontwikkelingen op het internet en de nieuwe communicatieogelijkheden die dit biedt. Communiceren is in 2 richtingen. de technologie maakt het mogelijk om met grote groepen gelijkgestemden in contact te komen. We zijn veranderd, de maatschappij is veranderd. van scapen in bijen. Het gaat in de wereld niet om de "gadgets op zich maar om de mogelijkheden die het biedt om mensen met elkaar in contact te brengen. Mensne die met elkaar communiceren en van elkaar leren.
Vanmiddag was ik helaas niet in staat om de hele keynoot af ye kijken. Maar gelukkig vond ik al snel via ustream de keynote terug.
Kijk zelf en laat je boeien door father Roderick op http://www.ustream.tv/recorded/1421539.

Google Similar images

Geen afbeeldingen meer zoeken door trefwoorden maar door afbeeldingen. Google Labs heeft "similar images" ontwikkeld. In deze zoekmachine worden afbeeldingen met elkaar vergeleken.
Een mooie ontwikkeling , de tijd dat ik een willekeurige foto van een persoon "upload" en op het web andere afbeeldingen van deze persoon kan terugvinden komt dichterbij.
Op mijn macbook heb ik sinds kort de beschikking over Iphoto 09. Hierin zit een gezichtsherkenning functie. Deze werkt nog niet perfect maar ook hier staat de ontwikkeling niet stil. Met enkele muisklikken filter ik alle foto's waar ik op sta.

Lijkt het je wat? Ik vind je foto op het net, ik vergelijk deze in "similar images" en in no time heb ik al jou foto's die er op het web te vinden zijn.
Voorlopig is het een handige tool om te zien op welke website dezelfde foto's staan

Effect educatieve software bewezen

Andre Manssen ontving een persbericht van "muiswerk"
Ik neem het gemakshalve integraal over.

"Of een leerling nu les krijgt van een echte docent of van goede educatieve software met begeleiding van een onderwijsassistent, er zijn geen verschillen in leerprestaties. Dit is de conclusie van het onderzoek Taaltuin Twente, één van de experimenten van het onderzoeksprogramma 'Leren met meer effect' van Stichting Kennisnet.

Samen met basisscholen in de regio werkte de school aan het versterken van het taalonderwijs (spelling en begrijpend lezen) zonder verhoging van de werkdruk van docenten. Voor het onderzoek kreeg de experimentele groep les van de computerprogramma’s van Muiswerk Educatief en de controlegroep kreeg traditioneel les. Beide groepen scoorden hoger op de nameting dan op de voormeting. En ook de mate van de vooruitgang was gelijk. Er moet worden benadrukt dat de computerondersteunde lessen door onderwijsassistenten werden gegeven, terwijl de traditionele lessen door reguliere docenten werden gegeven. Op deze wijze werd met computerondersteuning een vermindering van de belasting voor docenten bewerkstelligd terwijl de leerprestaties gelijk bleven.

Locatiedirecteur Gerrit Brouwer: "Als je iets nieuws invoert in het onderwijs zijn docenten en leerlingen al gauw enthousiast, maar nu is voor het eerst ook objectief wetenschappelijk vastgesteld dat de leerprestaties gelijk blijven."

Meer informatie: Muiswerk.nl
De volledige rapportage van het onderzoek 'Leren met meer effect' (pdf). Het rapport over de Taaltuin Twente begint op pagina 38.

IPON 09 #3

De beurs (en overigens ook op de NOT) is helaas nog steeds gericht op techniek en applicaties, beheer en beveiliging.
Overal presenteren "dozenschuivers" en "bewakers" zich met apparaten en producten waarmee je de leerling kan bewaken en beheren. "Vreemd" omdat naar mijn weten onderwijsmensen altijd wilen praten over "ontwikkeling" en "kansen" voor hun leerlingen. Bijna nergens zie je een onderwijskundig verhaal. ICT in het onderijs lijkt gelijk te staan met "hardware en bewaking", gericht op kosten en bedreigingen van de grote boze buitenwereld.
Een digitaal schoolbord in de klas wordt gezien als goed ICT beleid.

Dit apparaat is slechts een stukje gereedschap wat de leerkracht kan gebruiken om zijn onderwijs goed vorm te geven. En helaas wordt het gebruikt als legitimatie voor klassikaal onderwijs.
Een digitaal schoolbord ligt m.i. op hetzelfde niveau als een krijtje, een balpen, een pak papier of een doos kleurkrijt. Het zijn gereedschappen. Vanuit een onderwijs visie kies je voor je gereedschap. Het werkt nog steeds andersom. Beslissers en managers kiezen voor een middel en daaromheen wordt onderwijs gevormd.

IPON 09 #2

In gesprekken met beursbezoekers heb ik getracht om het HCO een klein op de kaart te zetten. De meeste gesprekken hadden echter betrekking op Apple.
De interesse voor de Apple blijkt vaak persoonlijk. Men wil even met een "mooie" computer werken. Maar voor het onderwijs.... uitspraken als: "duur", "je betaald voor het design" en "dat laat de systeembeheerder nooit toe" volgen al snel.
Ondanks dat ik mij had voorgenomen om geen reclame en verkoop praatjes voor Apple te maken ben ik vaak verleid om dit te doen. Mijn gevoel zegt dat ik toch menig gesprekspartner aan het denken heb gezet. En moet ik toegeven dat ik door dit soort gesprekken standvastiger ben geworden in het idee dat Apple voor het onderwijs een goede keus is.
Ik herinner mij een gesprek met een systeembeheerder van een grote scholengemeenschap. Hij wilde van mij uitleg waarom de school met macbooks zou moeten gaan werken. Vanuit systeembeheer en kosten zag hij geen voordelen.
Mijn antwoord is "hoe wil je onderwijs geven?" en welke middelen sluiten daar het beste bij aan? Dat zou het uitgangspunt van het onderwijzend personeel moeten zijn.
Laat je eens inspireren door ACOT2. Of kijkt naar een van mijn inspiratiebronnen "shift Happens".

IPON 09 #1

Voor het HCO mocht ik 2 dagen aanwezig zijn op het Creatviteit en Innovatieplein om mijn kunsten met Apple in het onderwijs te vertonen.
Met om mij heen collega's van andere RTC's (regionaal trainings centrum) waren wij in de gelegenheid gesteld om kleine workshops rondom Ilife te geven.
Van "echte workshops" is weinig terecht gekomen. Wel heb ik gesprekken gevoer met een grote hoeveelheid bekenden (al jaren kom ik op dit soort beurzen dezelfde mensen tegen) en heb ik IRL kennis gemaakt met enkele "nieuwe" Twitter bekenden. Mijn dank aan: Fons, Gerard, Wytze, Sanne, Karin, Marcel en Andre (die ik helaas ben misgelopen).

Naast de vele leuke gesprekken die ik met beursbezoekers heb gehad was de Teachmeet een hoogtepunt. winnar van de Ipon award 09. terecht.
Op de teachmeet heb ik mij door de vele sprekers laten inspireren. Gerard Dummer presenteerde met prezi. En SMS2 vote en andere diensten van sendsteps gaan ook zeker hun weg in mijn werk vinden. Met dank aan Willem Karsenberg.

lost generation

Een verassende film. De tekst is niet echt goed leesbaar maar deinhoud spreekt voor zich.
De jeugd van tegenwoordig. Die deug(t)niet?

48 % komt niet. Waarom verbaasd iedereen zich hierover?

Het RIVM heeft laten weten dat bijna de helft van de meisjes die zijn uitgenodigd voor het vaccinatieprogramma tegen baarmoederhalskanker niet is op komen dagen. Grote koppen in de krant en iedereen verbaasd zich hierover.
De oorzaak hiervan zouden "indianen verhalen" op het internet zijn.
(zijn indianen geen "natives" ,zie mijn bericht "how it was won").
Naar mijn stellige overtuiging zijn niet de "indianenverhalen" de oorzaak maar is dit te wijten aan een totaal verkeerde inschatting van de doelgroep en dus het falen om deze groep op juiste wijze te bereiken.

De doelgroep: meisjes tussen de 13 en 16 jaar. (digital natives)
Het doel: allemaal een prik tegen een bacterie die baarmoederhalskanker veroorzaakt.

De uitnodiging: middels "een brief"

Meer informatie: in flyers en ergens op een website van een instantie die RIVM heet schijnt ook informatie te staan en ,o ja, ook iets op een website van een GGD of zo!!!!

Moet ik nog verder gaan of is het al duidelijk.


We proberen onze kinderen op te laten groeien in een wereld die niet meer is te vergelijken met die uit onze jeugd. De achterbank/ Youtube generatie die al jaren zelf aan allerlei informatie moet komen en continu met elkaar in contact staat via Hyves, MSN en SMS, sturen wij plotseling een BRIEF. ( deze kinderen krijgen nooit brieven!!! zelfs liefdesbrieven gaan via het net)
Wat hadden de GGD en het RIVM gedacht? Dat deze meisjes de in de brief genoemde datum netjes in hun agenda zouden zetten er vervolgens gewoon op zouden komen dagen? Misschien nog wel even braaf de website van deze instanties opzochten voor meer informatie en verder nergens gingen kijken en vooral niet met hun klasgenoten hierover zouden praten.
Natuurlijk zijn de meisjes op het internet gaan kijken. Ze wilde natuurlijk weten wat er van hen verwacht werd. En waarom ze nu een prik moesten krijgen. Onderling spreken ze elkaar wel eens en vragen dan "wat ga jij doen?" Op het internet vonden ze allerlei informatie over deze vaccinatie. Op Youtube circuleren zelfs filmpjes met oproepen om er vooral niet aan mee te doen. En verhalen over gruwelijke afloop. Twintig jaar geleden was het een stuk moeilijker geweest om deze (mis)informatie te vinden en vrijwel onmogelijk om zelf deze informatie te verspreiden. Vandaag de dag is dit echter een koud kunstje. Niet alleen hebben de dames heel snel een grote diversiteit aan informatie, ideeën en meningen gevonden, ze hebben deze ook nog eens verspreid in een tempo dat zelfs het kwaadaardigste computervirus niet voor elkaar krijgt. Via de hen bekende communicatie kanalen beschikt de gehele doelgroep binnen de kortste keren over "alle" gezamenlijk gevonden informatie. De dag daarna wordt op school alles in de wandelgang nog eens doorgesproken en groeien de"indianen" verhalen.
De arme kinderen, ze zagen door de bomen het bos niet meer.

Het probleem dat hierbij komt kijken is dat deze meisjes helemaal niet goed blijken te zijn in het beoordelen deze overload aan informatie en meningen. Ze zijn wel gewend om een overdaad aan informatie over zich heen te krijgen (gevraagd en ongevraagd) Maar in hun wereld is een film op Youtube van even grote (of zelfs grotere) waarde als een brief van de overheid. De autoriteit van een overheidsinstantie wordt niet vanzelfsprekend erkend. Niemand heeft ze ooit geleerd om "mediawijs" te zijn. Verder is normaal voor deze leeftijd dat de mening van de "peers" telt en dat aan die van de overheid, school en ouders per definitie wordt getwijfeld.
!!!Meisjes van 14 laten zich niet prikken om dat pappa dat zegt!!!!

Omdat ikzelf een dochter van 14 jaar heb was ik de laatste weken ook betrokken bij dit proces. Ook ik had moeite om uit de verschillende media, de verschillende invalshoeken te vinden, te lezen, op waarde te bepalen en om tot mening te komen ( ik beschouw de overheid niet per definitie als autoriteit die alleen het beste met mij en mijn dochter voor heeft).
In dit proces heeft met name de moeder van mijn dochter haar geholpen om tot een goede keuze te komen. Maar het ging niet zonder slag of stoot(wat is waar, wat is goed, wie heeft gelijk enz..). Ze is ondanks alles tot een goed oordeel gekomen en heeft zich gisteren laten prikken.

In dit verhaal wil ik ook nog even kwijt dat ook de school van mijn dochter een kans heeft laten liggen om de meisjes te leren goed met media en informatie om te gaan (mediawijsheid is toch een belangrijk begrip). Op een ouderavond van de school van mijn dochter kaartte haar moeder dit onderwerp aan. Het bleek dat de school zich heel bewust uit de discussie heeft gehouden. Ook enkele andere ouders bleken, zelfs vrij fel, tegen inmenging van de school te zijn, "dit onderwerp hoort thuis bij huisarts en GGD". De school heeft dus heel bewust het onderwerp uit de klas gehouden en de meisjes er zelf op de wandelgang en op het plein mee laten rondzwemmen. (Over de "autoriteit" van de overheidsinstantie heb ik al geschreven.)
Een school die zich volgens het lesprogramma goed inzet om leerlingen te oefenen in redeneren en debatteren laat het volledig afweten als het een keer "voor het echie" is. Ze laten de leerlingen hier dwalen en aan hun lot over.

Kortom.
Het verbaasd mij niet dat de opkomst voor deze vaccinatieronde zo laag is. Overheid en onderwijs hebben de doelgroep totaal onderschat en zelfs maar wat laten zwemmen. Ondertussen roepen ze heel hard dat allerlei informatie op het internet heel fout is.
Het wordt tijd dat de genoemde instanties inzien dat dit echt een heel andere bevolkingsgroep is dan de leerlingen van 20 jaar geleden of de volwassenen van nu.
Ze denken anders, ze gaan anders met informatie om en "autoriteit" dat heb je niet, dat moet je verdienen en waar maken.

How it was won

Kort geleden had ik een korte Twitter conversatie met Willem Karssenberg over de termem
"digital natives" en "digital immigrants". Hij noemt zichzelf digital Parent. Een term die ik ook graag gebruik maar voor mijn gevoel nog niet geheel de lading dekt.
Zojuist vernam ik op het radio journaal dat "het Internet" vandaag 20 jaar bestaat. Het internet... in eerste instantie door een relatief kleine groep opgezet, bewerkt, bezocht en gebruikt.
Vandaag de dag kunnen we ons voorstellen dat leven zonder internet erg lastig wordt. In het radio journaal waren mensen aan het woord die naar hun menig gewoon weer konden terugkeren naar de tijd van brieven en postkaarten sturen. Betalen met een girokaart (pasje, handtekening, bedrag met de hand invullen, foutje doorscheuren). Naar mijn idee is niets minder waar. We kunnen en we willen niet terug. We zijn allemaal "noodgedwongen" op zijn minst immigranten.
Mijn kinderen (ja ik gebruik graag mijn kinderen als voorbeeld ) zijn van de jongste generatie. Je kan ze met recht "digital natives" noemen. Ze maken klakkeloos gebruik van de informatie en communicatie mogelijkheden. Maar zijn niet de eerste die nieuwe ontwikkelingen oppakken en toepassen.
Hoe zit het met mij? Ik behoor tot een groep mensen die vroeg met ict en internet actief was. De "early adopters". Mijn werk en missie is om anderen (immigants en natives in het onderwijs) deze nieuwe wereld te laten zien, de weg te wijzen, en om nieuwe stukken aan te bouwen en in gebruik te nemen.

Als een "native" woont waar hij altijd gewoond heeft. In een wereld die er al was ,daar is geboren en opgegroeid. De weg kent en weet hoe de weg te vinden. Zicht thuis voelt maar niet vanzelf sprekend nieuwe paden bewandeld.
Als een "immigrant" nieuw gebied binnentreed, een ruimte waar structuur en indeling al aanwezig is. Deze ruimte moet leren kennen, de weg moet leren vinden. Nieuwe omgangsvormen moet leren.
Dan moet er iemand geweest zijn die de ruimte gemaakt heeft, structuren ontworpen, het gebied heeft ontgonnen en verkend heeft. Deze laatste is niet in het gebied geboren maar heeft het ontdekt, gecreëerd, kent er de weg en houdt zicht op de nieuwe ontwikkelingen in het gebied.
Deze laatste persoon is geen "parent" per definitie maar wel de "kolonist", de "pionier". Als deze persoon aanspraak wil maken op een titel, een label, dan stel ik voor om Prensky aan te vullen en hem de "digital pioneer" te noemen.
Er is voor de pioneer nog steeds werk te doen. De wereld is pas 20 jaar oud. Op naar de volgende 20

Sims

Lang leve Sims.
Deze game is een mooi hulpmiddel voor kinderen om geleden leed te verwerken. Het biedt geen oplossing maar door simulatie kunnen ze diverse aspecten van hun leven nog eens overdenken. Een paar jaar geleden ben ik gescheiden. Al snel vonden mijn ex en ik een nieuwe woning in de buurt en konden we de zorg goed verdelen. Ik ben dus een echte "co-ouder" wat dat ook mag betekenen. De kinderen hebben dus twee maal een "thuis". Al kort na dit gebeuren lieten ze mij zien dat ze mijn nieuwe huishouden in Sims gecreëerd hadden. Ik vind dat "grappig" en onverwacht. Een spel wordt hier gebruikt voor doeleinden waar het waarschijnlijk nooit voor bedoelt was. Een minpunt en misschien een tip voor de spel ontwikkelaars. In deze tijd met gebroken gezinnen blijkt het niet mogelijk in Sims om twee kinderen aan twee huishoudens te koppelen. Dus leve de Sims (in een huis tegelijk).

Sims nogmaals

Wat een verschrikkelijk spel The Sims.
Negatieve reacties op gaming richt zich vaak op allerlei gruwelijke schiet, dreun en moord games die ook nog eens zeer realistisch zijn. Nooit hoor ik een "bezorgde" ouder of leerkracht over games als Sims. Het wordt tijd daar eens goed over na te denken.

Een van de eerste keren dat mijn kinderen dit spel speelde konden ze al met veel kabaal genieten van een afgebrand huis. Het bleek dat als je je personage laat koken maar hem/haar niet eerst een kookboek heb laten lezen binnen de kortste keren de keuken in brand staat. Reden tot hilariteit. Met groot sadisme wordt geëxperimenteerd met rampen. Ik weet nog toen ik zelf lang geleden sim city speelde er ook niets leuker was dan je stad laten verwoesten door Godzilla.

Ik was pas echt geschokt toen onlangs, tijdens een gezellige maaltijd, mijn 14 jarige dochter zich ontpopte als een echte gruwel. Al lange tijd geleden had dit monster ontdekt dat als je een personage in een kast opsluit en daar "vergeet" de Sims bewoner na verloop van tijd overlijdt en zelfs in je huis gaat rondspoken als. Dit wordt door de hedendaagse puber blijkbaar als humor ervaren. Afschuwelijk. gewoon iemand laten doodgaan door te" vergeten". De spelontwikkelaars geven hier ook blijk van een apart soort fantasie. Gek genoeg hoor ik nooit iemand over deze schadelijke invloed van het nette "Sims". Op "nine ways to make your Sims DIE" vind je meer infomatie om je sims een gruwelijke dood te laten sterven

Eerlijk gezegd vond ik dit voorval ook erg grappige en mijn kinderen doen in het echte leven letterlijk "geen vlieg kwaad". Het blijkt zelfs dat gamende kinderen in real life vredelievender zijn dan "niet gamers".

stagaires

Soms valt er een techniek student nog iets te leren. Bij ons op het HCO lopen nu twee studenten stage om o.a. de opnames van de FLL dag te spotten en te monteren tot een mooie film. Een behoorlijke klus. Toen ik van de week bezig was om met I can Animate een film te maken kwamen ze maar eens een kijkje nemen. Het bleek dat ze graag eens met een Apple wilden werken. Technisch toch behoorlijk begaafd bleken de heren van andere besturingssystemen dan Windows weinig verstand te hebben. Voor mij de kans om op de praatstoel te gaan zitten. Het gevolg was dat de een nu met een macbook in de weer is (als RTC hebben we er gelukkig een aantal), de ander heeft meteen Ubuntu op zijn laptop geinstalleerd en is daar nu druk mee bezig.
De toekomst ziet er weer beter uit.

wat een werk

Net terug van een dag op het HCO. Vandaag heb ik voor mijn gevoel niet echt productief kunnen zijn. De internet verbinding lag plat. Natuurlijk zijn er altijd klussen te vinden die offline uitgevoerd kunnen worden. Maar ik voelde mij vandaag toch onrustig. Offline moeten zijn geeft j het gevoel dat je in een put zit. Je kan er niet uit maar ziet boven de rand nog net mensen langstrekken, plezier hebben en werken. Diep in de put hoor je er niet bij.
Dus eenmaal thuis meteen online en wat berichten blogs en twitterfeeds bijwerken. Ben ik dan verslaafd? Nee zeker niet. Maar werken zonder verbinding is niet meer te doen. Vele collega's hadden last van hetzelfde probleem. Volgens mij zijn vandaag een heleboel archiefkasten opgeruimd

It's Learning

Ik ben weer trots op mijn dochter. Al zal ze het er wel mee moeten doen, werken met It's learning. Haar school is sinds kort overgestapt op deze leeromgeving. Gek genoeg hebben de leerlingen geen enkele instructie ontvangen over het gebruik van de omgeving. Ze zullen zelf wel zo handig zijn om het uit te zoeken. Deels is dat waar ze klikken er op los. Wat ik leuk vind van mijn lieve schat is dat ze al na enkele minuten de omgeving bestempelde als ouderwets. Natuurlijk probeer ik mijn kennis van zaken ook aan mijn kinderen over te dragen. Vorig jaar al werkte ze succesvol samen met enkele medeleerlingen in Google docs aan projecten. Het feit dat je samen kon werken aan hetzelfde document, iedereen vanuit zijn eigen huis, bleek goed te vallen bij de dames. Een vervolg heeft het nog niet gehad maar dat ligt eerder aan de opdrachten van school die niet altijd op samenwerken gericht zijn. Terug naar de ouderwetse leeromgeving van It's learning. Docenten kunnen hier documenten plaatsen die leerlingen kunnen downloaden. Leerlingen hebben zelf ongeveer 50 MB ruimte voor eigen documenten en die ruimte is snel gevuld. Maar je kan geen documenten plaatsen waar je gezamenlijk in kan werken. En dat laatste maakt de omgeving volgens 15 jarigen al weer achterhaald. Het wordt echt tijd dat het onderwijs voorop gaat lopen in dit soort ontwikkelingen.

Wat heb ik vandaag geleerd

Vandaag heb ik de stand van leraar2 bezocht. De gadget die ze uitdeelde had een klein probleem. Een knop met usb aansluiting. Aangesloten op de pc kan je met een druk op de knop verbinding maken met de website van leraar24. Helaas op de mac reageert deze knop op een bijzonder manier. De imac op de stand herkent de knop als een nieuw toetsenbord. De bedoelde functie werkt niet. Is dit een manco van de mac of van de knop?

NOT 2009

De NOT zit er weer op. Met het team van het HCO hebben we hard gewerkt. Ik heb veel, heel veel, leuke gesprekken gevoerd en met lijf en leden ons olifantje Elmer beschermd tegen ontvoering. Om vijf uur had ik nog energie over om alle overgebleven materialen samen met Michel terug naar de bus te brengen. Daar na lekker met twee collega's een keer 1e klas naar Leiden.
Met veel plezier heb ik de edubloggers Wim Karsenberger, Andre Mansen en Kobus van der Slossen ontmoet. Genoten van de presentatie van Fons van den Berg en mij vernaasd over de hoeveelheid bekenden die langs de stand trokken. Collega's en oud collega's. allen hartelijk bedankt voor alle aandacht en gesprekken. Over twee jaar zal ik weer aanwezig zijn.

Apple

Ja helaas ik ben er ook een. Je komt ons steeds vaker tegen en de weerstand of jaloezie lijkt staads groter.
Ik ben een apple freak
Het is niet altijd zo geweest maar vanaf het moment dat ik op de Hogeschool Leiden als docent aan de Pabo met Apple moest werken was ik verkocht.
Na een korte gewenningsperiode ws ik om. PC aan de kant ijn zoon kan er nog leuk mee spelen. Tegen windows gebruikers die zich aan dit sort beentenissen iriteren wil ik zeggen. " Je hebt geen idee wat een opluchting het is om met OSX te werken".

dit wist ik gisteren nog niet

Pas sinds kort ben ik begonnen met actief te twitteren. Zoals gewoonlijk ben ik in het begin met dit soort zaken meteen verkocht. Gisteren wist ik nog niet dat ik mijn twitter berichten van Tags kan voorzien. (ik ben echt een groentje). Als ik morgen op de NOT aan twitteren toekom zal ik ze voorzien van #not09.

Lets go

Het zat er al lange tijd in. Een serieus begin van dit blog. mijn archief gaat al een tijd terug maar tot een echte start ben ik nog niet gekomen. In het begin van mijn werkzaamheden op de Pabo Thomas More heb ik dit blog opgezet als demonstratieblog voor studenten. Parallel hier aan was er een Blackboard course met dezelfde naam die ik gebruikte om materiaal over digitale borden te verzamelen. Ondertussen is de omslag van krijtborden naar digitale borden in volle gang. Op elke school waar ik kom is het alleen de vraag wanneer de borden aangeschaft kunnen worden. "Of" een school deze borden willen is niet meer de vraag.
Geinspireerd door enkele bekende edubloggers die ik al lange tijd volg en enkele neiuwe contacten via Twitter hebben mij er toe gebracht om aan de slag te gaan.
Dit blog zal, ondanks de naam, niet alleen over digitale schoolborden gaan.
Ik zal reglematig berichten plaatsen over mijn belevenissen als onderwijsadviseur, als vader en gewoon als wereld burger. Ook zal ik verslag doen van de zaken die ik op een dag leer. (je leert elke dag wel iets.