Suzan Boyle en Mediawijsheid

Vandaag stond er een leuk artikel in de Volkskrant over de hype omtrent Susan Boyle.
Het artikel gaat voornamelijk over de hype die in korte tijd is ontstaan over een "lelijk eendje" dat een zwaan blijkt te zijn. En over de wijze waarop de BBC dit in de media brengt.

Na de eerste verwondering die iedereen had na het zien van het filmpje op Youtube (ik ga er gemakshalve van uit dat er maar weinig mensen zijn geweest die de uitzending live hebben gezien) is er nu veel ophef over "de gespeelde verbazing" van de juryleden en mensen in de zaal.
Waar maken we deze mensen zich druk over? Voelen ze zch bedrogen nu blijkt dat er regie achter het verhaal zit?
Ik vind dat de BBC het filmpje knap in elkaar heeft gezet. De montage brengt je naar de verrassing. De spanning wordt opgevoerd. Je ziet dat mensen in de zaal en de juryleden grappen maken over de vertoning van Susan. Maar je voelt dat er iets gaat komen.Op het moment dat Suzan haar geluid ten gehore brengt ben je klaargestoomd om een brok in je keel te krijgen. De omschakeling van verbazing naar bewondering van publiek en jury wordt mooi in beeld gebracht. En wij denken natuurlijk allemaal dat dit filmpje in een "take" en op een moment is opgenomen, dat de cameramensen en regie alles wat er gebeurt op hetzelfde moment mooi in beeld brengen. Iedereen die ooit een film heeft gemonteerd weet beter. In de montage kan je je materiaal zo ordenen dat je willekeurig elke emotie bij je publiek kan oproepen. Je hoeft niet eens chronologisch de opgenomen beelden te gebruiken. Ergens heb je vast een aantal opnames van giechelende meiden en verbaasd kijkende juryleden.
De uiteindelijke montage is heel goed uitgevoerd. Worden we bedrogen? ja en nee. Dit is wat we willen. We willen ontroerd worden, we willen entertainment, we willen bedrogen worden. wat telt is de emotie die het oproept.
In het artikel komt ook onze eigen "Simon Cowel" Henkjan Smits aan het woord. Ik ben het met zijn idee over de zaak eens. Het is niet een geheel verzonnen verhaal maar het is briljante televisie.

Wat heeft dit te maken met mediawijsheid.
Het is goed om te beseffen dat je door knappe montage en slimme marketing naar een bepaald gevoel wordt geleid. De hype is bewust gecreëerd. Al in januari zijn de opnames geweest, daarvoor wisten al veel medewerkers natuurlijk wat de capaciteiten van Susan Boyle waren. Het is zelfs waarschijnlijk dat de jury al volledig op de hoogte was. Bij dit soort shows worden niets meer aan het toeval overgelaten.
Dat beseffen is mediawijsheid. Daar verontwaardigd over zijn is naief. dat is heel erg 1.0. We willen vermaakt worden. Maar zorg ervoor dat je weet wanneer je vermaakt wordt. Stap af van het ideeën dat alles spontaan en "echt" is maar geniet van wat je wordt voorgeschoteld.
Wat is echt? Ik geloof dat Susan zelf echt is, ze is van eenvoudige afkomst, ze heeft tot nu toe bescheiden geleefd en is een zangtalent. en ze heeft een ambitie. De hype? Die is gemaakt, bedacht en uitgevoerd door de BBC. Gemaakt om ons te verbazen, te entertainen en natuurlijk om veel geld aan te verdienen.

Father Roderick @ugul09

Vandaag had ik een fantastische ervaring. In principe was het een gewone werkdag maar aangezien twitterific bij het opstarten van mijn laptop online gaat zat ik al snel in de stroom tweeds over ugul09. Het leek wel of heel twitterend ict en onderijsminded Nederland in Delft zat. En ik maar gewoon in Kijkduin aan het werk. (dit heeft voordelen, vlak bij het strand met mooi weer).
Rond het middaguur zat ik klaar om via Ustream de keynote van Pierre Gorrissen te gaan volgen. Met een koptelefoon op een oor zodat ik ook met mijn collega's nog enig contact had en ondertussen aan het speuren naar mogelijke "experts" voor Expert op Afstand voor de FLL wachtte ik op het begin van de keynote. Het bleek al snel dat niet Pierre aan de beurt was maar Father Roderick. de voorstelling startte met een Gregoriaans koor. Tot zo ver was ik nog niet geheel geboeid. Maar... na enkele woorden van de voorganger was ik niet geheel meer op mijn werk geconcentreerd. Allereerst omdat al vrij snel "Star Wars" in de presentatie aan de orde kwam. Ik begrijp deze fascinatie helemaal. in mijn leven ben ik er misschien laat voor uitgekomen maar vanaf het moment dat ik als 11 jarige de bioscoop uitkwam na het zien van "a New Hope" ws mijn leven veranderd.
Naast de passie voor Star Wars (nee ik verkleed mij niet) voel ik ook met de father mee als het gaat om de ontwikkelingen op het internet en de nieuwe communicatieogelijkheden die dit biedt. Communiceren is in 2 richtingen. de technologie maakt het mogelijk om met grote groepen gelijkgestemden in contact te komen. We zijn veranderd, de maatschappij is veranderd. van scapen in bijen. Het gaat in de wereld niet om de "gadgets op zich maar om de mogelijkheden die het biedt om mensen met elkaar in contact te brengen. Mensne die met elkaar communiceren en van elkaar leren.
Vanmiddag was ik helaas niet in staat om de hele keynoot af ye kijken. Maar gelukkig vond ik al snel via ustream de keynote terug.
Kijk zelf en laat je boeien door father Roderick op http://www.ustream.tv/recorded/1421539.

Google Similar images

Geen afbeeldingen meer zoeken door trefwoorden maar door afbeeldingen. Google Labs heeft "similar images" ontwikkeld. In deze zoekmachine worden afbeeldingen met elkaar vergeleken.
Een mooie ontwikkeling , de tijd dat ik een willekeurige foto van een persoon "upload" en op het web andere afbeeldingen van deze persoon kan terugvinden komt dichterbij.
Op mijn macbook heb ik sinds kort de beschikking over Iphoto 09. Hierin zit een gezichtsherkenning functie. Deze werkt nog niet perfect maar ook hier staat de ontwikkeling niet stil. Met enkele muisklikken filter ik alle foto's waar ik op sta.

Lijkt het je wat? Ik vind je foto op het net, ik vergelijk deze in "similar images" en in no time heb ik al jou foto's die er op het web te vinden zijn.
Voorlopig is het een handige tool om te zien op welke website dezelfde foto's staan

Effect educatieve software bewezen

Andre Manssen ontving een persbericht van "muiswerk"
Ik neem het gemakshalve integraal over.

"Of een leerling nu les krijgt van een echte docent of van goede educatieve software met begeleiding van een onderwijsassistent, er zijn geen verschillen in leerprestaties. Dit is de conclusie van het onderzoek Taaltuin Twente, één van de experimenten van het onderzoeksprogramma 'Leren met meer effect' van Stichting Kennisnet.

Samen met basisscholen in de regio werkte de school aan het versterken van het taalonderwijs (spelling en begrijpend lezen) zonder verhoging van de werkdruk van docenten. Voor het onderzoek kreeg de experimentele groep les van de computerprogramma’s van Muiswerk Educatief en de controlegroep kreeg traditioneel les. Beide groepen scoorden hoger op de nameting dan op de voormeting. En ook de mate van de vooruitgang was gelijk. Er moet worden benadrukt dat de computerondersteunde lessen door onderwijsassistenten werden gegeven, terwijl de traditionele lessen door reguliere docenten werden gegeven. Op deze wijze werd met computerondersteuning een vermindering van de belasting voor docenten bewerkstelligd terwijl de leerprestaties gelijk bleven.

Locatiedirecteur Gerrit Brouwer: "Als je iets nieuws invoert in het onderwijs zijn docenten en leerlingen al gauw enthousiast, maar nu is voor het eerst ook objectief wetenschappelijk vastgesteld dat de leerprestaties gelijk blijven."

Meer informatie: Muiswerk.nl
De volledige rapportage van het onderzoek 'Leren met meer effect' (pdf). Het rapport over de Taaltuin Twente begint op pagina 38.

IPON 09 #3

De beurs (en overigens ook op de NOT) is helaas nog steeds gericht op techniek en applicaties, beheer en beveiliging.
Overal presenteren "dozenschuivers" en "bewakers" zich met apparaten en producten waarmee je de leerling kan bewaken en beheren. "Vreemd" omdat naar mijn weten onderwijsmensen altijd wilen praten over "ontwikkeling" en "kansen" voor hun leerlingen. Bijna nergens zie je een onderwijskundig verhaal. ICT in het onderijs lijkt gelijk te staan met "hardware en bewaking", gericht op kosten en bedreigingen van de grote boze buitenwereld.
Een digitaal schoolbord in de klas wordt gezien als goed ICT beleid.

Dit apparaat is slechts een stukje gereedschap wat de leerkracht kan gebruiken om zijn onderwijs goed vorm te geven. En helaas wordt het gebruikt als legitimatie voor klassikaal onderwijs.
Een digitaal schoolbord ligt m.i. op hetzelfde niveau als een krijtje, een balpen, een pak papier of een doos kleurkrijt. Het zijn gereedschappen. Vanuit een onderwijs visie kies je voor je gereedschap. Het werkt nog steeds andersom. Beslissers en managers kiezen voor een middel en daaromheen wordt onderwijs gevormd.

IPON 09 #2

In gesprekken met beursbezoekers heb ik getracht om het HCO een klein op de kaart te zetten. De meeste gesprekken hadden echter betrekking op Apple.
De interesse voor de Apple blijkt vaak persoonlijk. Men wil even met een "mooie" computer werken. Maar voor het onderwijs.... uitspraken als: "duur", "je betaald voor het design" en "dat laat de systeembeheerder nooit toe" volgen al snel.
Ondanks dat ik mij had voorgenomen om geen reclame en verkoop praatjes voor Apple te maken ben ik vaak verleid om dit te doen. Mijn gevoel zegt dat ik toch menig gesprekspartner aan het denken heb gezet. En moet ik toegeven dat ik door dit soort gesprekken standvastiger ben geworden in het idee dat Apple voor het onderwijs een goede keus is.
Ik herinner mij een gesprek met een systeembeheerder van een grote scholengemeenschap. Hij wilde van mij uitleg waarom de school met macbooks zou moeten gaan werken. Vanuit systeembeheer en kosten zag hij geen voordelen.
Mijn antwoord is "hoe wil je onderwijs geven?" en welke middelen sluiten daar het beste bij aan? Dat zou het uitgangspunt van het onderwijzend personeel moeten zijn.
Laat je eens inspireren door ACOT2. Of kijkt naar een van mijn inspiratiebronnen "shift Happens".

IPON 09 #1

Voor het HCO mocht ik 2 dagen aanwezig zijn op het Creatviteit en Innovatieplein om mijn kunsten met Apple in het onderwijs te vertonen.
Met om mij heen collega's van andere RTC's (regionaal trainings centrum) waren wij in de gelegenheid gesteld om kleine workshops rondom Ilife te geven.
Van "echte workshops" is weinig terecht gekomen. Wel heb ik gesprekken gevoer met een grote hoeveelheid bekenden (al jaren kom ik op dit soort beurzen dezelfde mensen tegen) en heb ik IRL kennis gemaakt met enkele "nieuwe" Twitter bekenden. Mijn dank aan: Fons, Gerard, Wytze, Sanne, Karin, Marcel en Andre (die ik helaas ben misgelopen).

Naast de vele leuke gesprekken die ik met beursbezoekers heb gehad was de Teachmeet een hoogtepunt. winnar van de Ipon award 09. terecht.
Op de teachmeet heb ik mij door de vele sprekers laten inspireren. Gerard Dummer presenteerde met prezi. En SMS2 vote en andere diensten van sendsteps gaan ook zeker hun weg in mijn werk vinden. Met dank aan Willem Karsenberg.